We maken er een potje van..

Sinds ik mijn vader een berichtje stuurde met 'je hebt twee, -1 kleinkinderen', maken we elke keer als we het woord "gemiddelde" horen de opmerking: 'Er moeten altijd uitschieters naar boven en naar beneden zijn om tot een gemiddelde te komen'.
Die twee keer -1 sloeg op het feit dat allebei mijn kinderen qua lengte en gewicht op de -1 lijn (dus onder het gemiddelde) zitten volgens het Centrum Jeugd en Gezin (CJG), beter bekend als consultatiebureau.  Vandaag heb ik de gemiddelde leeftijd opgezocht waarop peuters zindelijk worden. Dit is 32,6 maanden voor jongens en 29,7 maanden voor meisjes volgens www.ouders.nl. Mijn dochter is wederom een uitschieter, net als natuurlijk heel veel andere kinderen, inmiddels is ze 37 maanden en verre van zindelijk.

Vanochtend begon ik heel dapper met een nieuwe poging tot het stimuleren van zindelijk zijn (training is ook volgens www.ouders.nl geen goede benaming). Alles stond klaar om er een geslaagde poging van te maken, het potje, de dweil en een schone onderbroek. Alle tips om je kind voor te bereiden heb ik de afgelopen maanden al doorlopen:
- Het potje op een zichtbare plek neerzetten.
- Je kind laten zien hoe jij naar de wc gaat en doortrekt ('Oh mama wat kan jij goed plassen zeg').
- Boekjes lezen over op het potje gaan.
-  Makkelijke kleren aantrekken, zodat ze die zelf evt uit kan doen (ik ben direct naar de Zeeman gerend om haar lievelings Minnie Mouse onderbroekjes te halen)

Lucy zelf voldoet ook aan de meeste eisen:
- Je kind heeft steeds vaker een droge luier (zelfs 's nachts is ze nagenoeg droog)
- Je kind toont interesse voor wat er uit haar lichaam komt (tot vervelends toe laten we zien wat er zich in haar luier bevindt)
- Je kind is minimaal 18 maanden...




Dan staat er nog iets over belonen... Nadat ik 1x het woord kadootje heb laten vallen, lijkt Lucy overstag. Ze gaat zitten en is niet van plan het potje te verlaten zonder dat er wat in zit. En jahoor, na 1 boekje te hebben voorgelezen roept ze 'ik kan het mama'. Ze staat op en er liggen drie druppels in het potje en ik ben apetrots. Samen legen we het potje in de wc en ze mag zelf doortrekken. Maar dan.... Als ik even wegloop (om een kleinigheidje voor haar te pakken) hoor ik 'oh nee mama alles is nat'. Best knap als je drie druppels kunt laten lopen en vervolgens je plas weer op kunt houden tot je moeder weg is. Na twee dweilbeurten en vier schone onderbroeken geef ik het op voor vandaag.

Als zwangere vriendinnen mij vragen wat voor tip ik ze kan geven zeg ik steevast: 'wat iedereen ook zegt en vindt, volg altijd je eigen gevoel, jij kent je kind het beste'. Mijn gevoel nu zegt dat het nog wel even kan duren voordat Lucy zindelijk is, want ze wil gewoon nog niet. We leven in een tijd waarin de wil van kinderen een steeds grotere rol speelt en oh wat is het moeilijk om hier als ouders een goede balans in te vinden. Als het om zindelijk zijn gaat is het een heel ander verhaal, want dit gebeurt echt pas als je kind eraan toe is.
Met alle feiten op een rijtje zou je zeggen dat er niks aan de hand is en ik het gewoon later nog een keer moet proberen, maar mijn gevoel is heel anders.
Lucy was erg laat met lopen (22 maanden bij een gemiddelde van 14 maanden), nu merk je daar niet zoveel meer van, maar het gevoel waar ik een tijd mee heb gelopen kwam vanochtend ineens weer boven. Het is als moeder gewoon niet leuk als kinderen die 6 maanden jonger zijn nog eerder lopen dan jouw kind. En al die goed bedoelde opmerkingen van bekenden en totaal onbekenden 'ik heb nog nooit een kind kruipend naar school zien gaan' kan je op een gegeven moment ook niet meer horen. 
Mijn voornemen is om mij niks aan te trekken van het ene na het andere succesverhaal van de moeders om mij heen, en me vooral geen slechte moeder te voelen als straks veel jongere kinderen dan Lucy zindelijk zijn.... Je weet hoe dat gaat met goede voornemens.

1 opmerking: